تفاوت جذب و استخدام چیست؟
عبارتهای جذب و استخدام معمولاً به طور همزمان استفاده میشوند، اما بین آنها تفاوتهایی وجود دارد که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت. هر فرد در طول زندگی خود حداقل یک بار برای به دست آوردن یک موقعیت شغلی مناسب، درخواست همکاری به سازمان یا شرکتی ارائه داده است. شرکتها به منظور رسیدن به اهداف و پیشرفتهای خود، به طور مداوم به دنبال جذب و استخدام نیروهای انسانی متخصص هستند. در حالی که این دو اصطلاح در ظاهر مشابه به نظر میرسند، هر یک هدف خاصی را دنبال میکند.
در این مقاله از سایت رسا، به بررسی این دو مفهوم و تفاوتهای آنها خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.
استخدام چیست؟
استخدام به فرایند جستوجو، ارزیابی و به کارگیری کارمندان و استعدادهای جدید در زمان وجود یک موقعیت شغلی مناسب در سازمان یا شرکت اطلاق میشود. این فرایند زمانی آغاز میشود که یک کارمند استعفا دهد یا به دلیل بازنشستگی، از کار افتادگی یا ناکارآمدی، یک موقعیت شغلی جدید ایجاد شود. در این شرایط، نیاز به فرد مناسبی برای پر کردن این موقعیت وجود دارد که از طریق استخدام انجام میشود.
فرایند استخدام به نیاز فوری سازمان برای پر کردن یک موقعیت شغلی مربوط میشود و معمولاً با تبلیغات و آگهیها آغاز میشود. این آگهیها به افراد متقاضی اعلام میکند که سازمان در جستوجوی کارمندی با استعداد و تخصص مرتبط است. موقعیتهای شغلی از طریق رسانههای اجتماعی مانند فیسبوک و لینکدین یا در جلسات اداری اعلام میشوند. همچنین، وبسایتها و آژانسهای کاریابی نیز برای این منظور مورد استفاده قرار میگیرند.
پس از تبلیغات شغلی، افراد واجد شرایط رزومههای خود را از طریق سامانههای مشخص شده ارسال میکنند. مسئولین استخدام به همراه تیم منابع انسانی و مدیریت استعدادیابی، پس از بررسی رزومهها، با متقاضیان از طریق تلفن یا ایمیل ارتباط برقرار کرده و مصاحبههایی را برگزار میکنند تا بهترین داوطلب را بر اساس دانش، تخصص و مهارتهای لازم استخدام کنند.
مصاحبه با متقاضیان یکی از مراحل مهم در فرایند استخدام است. در این مرحله، مسئولین با استفاده از سؤالات از پیش تعیین شده، متقاضیان را ارزیابی کرده و بر اساس پاسخهای آنها، نتیجهگیری میکنند.
جذب چیست؟
جذب به معنای جلب توجه، انتخاب و نگهداشتن بهترین کاندیداها برای موقعیتهای شغلی است. این فرایند به صورت منظم و قبل از ایجاد یک موقعیت شغلی انجام میشود. مدیران منابع انسانی به طور مداوم به دنبال افراد با استعداد و مهارتهای خاص هستند.
وظیفه اصلی مدیران منابع انسانی معرفی سازمان و کسبوکار خود به افراد با استعداد و دانش خاص است. این کار از طریق تکنیکهای مختلفی مانند روابط عمومی و رسانههای اجتماعی انجام میشود. در برخی موارد، مدیران با برقراری ارتباط با افراد خاص، آنها را به فعالیت در موقعیتهای شغلی مناسب در سازمان ترغیب میکنند.
یکی از بهترین شیوههای جذب نیروی کار متخصص، برقراری ارتباط با افراد با استعداد در زمینههای مشخص و ارائه توضیحات درباره شرکت به آنها است. این کار به تهیه لیستی از افراد مستعد کمک میکند که در صورت ایجاد موقعیت شغلی، سازمان میتواند به سرعت فرد مناسب را جایگزین کند.
استراتژیهای جذب به دنبال یافتن نیروهای متقاضی با صلاحیت، استعداد، مهارت و تجربه خاص هستند و این فرایند به صورت بلندمدت برنامهریزی میشود.
تفاوتهای جذب و استخدام
جذب و استخدام هر دو فرایندهایی هستند که افراد شاغل برای دستیابی به موقعیتهای شغلی با آنها مواجه میشوند. جذب به انتخاب بهترین متقاضیان از میان چندین کاندیدا اشاره دارد، در حالی که استخدام به مرحله نهایی فرایند به کارگیری نیروی کار مناسب مربوط میشود.
درک تفاوتهای جذب و استخدام از اهمیت ویژهای برخوردار است. موفقیت هر سازمان به منابع انسانی آن بستگی دارد و قرار دادن کارمندان مناسب در جایگاههای شغلی میتواند به پیشرفت سازمان کمک کند.
تفاوتهای جذب و استخدام را میتوان از جنبههای مختلف بررسی کرد:
-
تعریف اولیه: استخدام به معنای جایگزینی یک استعداد جدید برای یک موقعیت شغلی خالی است، در حالی که جذب استراتژی بلندمدتی برای تهیه لیست افراد با استعداد و مهارت خاص است.
-
زمان اجرای فرایند: استخدام زمانی انجام میشود که یک موقعیت شغلی به دلایل مختلف ایجاد شود، در حالی که جذب به صورت برنامهریزیشده و قبل از ایجاد موقعیت شغلی خالی انجام میگیرد.
-
خزانه استعداد: استخدام معمولاً برای موقعیتهای موقت و سطوح پایینتر مناسب است، در حالی که جذب برای موقعیتهای دائمی و ایدهآل طراحی شده است.
-
دستیابی به اهداف: استخدام معمولاً شامل کارمندان ردههای پایینتر میشود و در صورت اشتباه در انتخاب، خسارت کمتری به سازمان وارد میشود. اما جذب شامل موقعیتهای حساس است و اشتباه در انتخاب میتواند خسارات مالی و جبرانناپذیری به سازمان وارد کند.
-
بررسی معایب: استخدام ممکن است فشار به تیم مدیریت منابع انسانی وارد کند، در حالی که جذب نیازمند سرمایهگذاری زمان و منابع مالی است که به دلیل بلندمدت بودن استراتژی آن، ممکن است چالشهایی ایجاد کند.